وبلاگ های من
سلام.به وبلاگ من خوش اومدیوبلاگ های من
سلام.به وبلاگ من خوش اومدیزنده باد تساوی ...
ما به مردها گفتیم: می خواهیم مثل شما باشیم.
مردها گفتند: حالا که این قدر اصرار می کنید، قبول !
و ما نفهمیدیم چه شد که مردها ناگهان این قدر مهربان شدند.
وقتی به خودآمدیم، عین آن ها شده بودیم.
کیف چرمی یا سامسونت داشتیم و اوراقی که باید به اش رسیدگی می کردیم
و دسته چک و حساب کتاب هایی که مهم بودند..
با رئیس دعوایمان می شدو اخم و تَخم اش را می آوردیم خانه سر بچه ها خالی می کردیم.
ماشین ما هم خراب می شد، قسط وام های ما هم دیر می شد..
دیگر ما هم مو نمی زدیم. آن ها به وعده شان عمل کرده بودند
و به ما خوشبختی های بی پایان یک مرد را بخشیده بودند.
همةکارهایمان مثل آن ها شده بود فقط، نه! خدای من!
سلاح نفیس اجدادی که نسل به نسل به ما رسیده بود،
در جیب هایمان نبود. شمشیر دسته طلا؟ تپانچة ماشه نقره ای؟ چاقوی غلاف فلزی؟
نه! ما پنبه ای که با آن سر مردها را می بریدیم، گم کرده بودیم..
همان ارثیه ای که هر مادری به دخترش می داد و خیالش جمع بود تا این هست،
سر مردش سوار است.
آن گلولة الیافی لطیفی که قدیمی ها به اش می گفتند عشق،
یک جایی توی راه ازدستمان افتاده بود.
یا اگر به تئوری توطئه معتقد باشیم، مردها با سیاست درهای باز نابودش کرده بودند.
حالا ما و مردها روبه روی هم بودیم.
در دوئلی ناجوانمردانه. ومهارتی که با آن مردهای تنومند را به زانو درمی آوردیم،
در عضله های روحمان جاری نبود.سال ها بود ناجوانمردانه شان می شد. چشم نداشتند ببینند
فقط ما می توانیم با ذوقی کودکانه به چیزهای کوچک عشق بورزیم.
فقط و فقط ما بودیم که بلد بودیم در معامله ای که پایاپای نبود، شرکت کنیم.
می توانستیم بدهیم و نگیریم. ببخشیم و از خودِ بخشیدن کیف کنیم.
بی حساب و کتاب دوست بداریم.
در هستی، عناصر ریزی بودند که مردها با چشم مسلح هم نمی دیدند و ما می دیدیم..
زنانگی فقط مهارت آراستن و فریفتن نبود و آن قدیم ها بعضی از ما این را می دانستیم.
مادربزرگ من زیبایی زن بودن را می دانست.
وقتی زنی از شوهرش از بی ملاحظگی ها و درشتی های شوهرش شکایت داشت و
هق هق گریه می کرد، مادر بزرگ خیلی آرام می گفت: مرد است دیگر،
از مرد بودن مثل عیبی حرف می زد که قابل برطرف شدن نیست.
مادربزرگ می دانست مردها از بخشی از حقایق هستی محروم اند.
لمس لطافت در جهان، در انحصار جنس دوم است و ذات جهان لطیف است.
مادربزرگ می گفت کار زن ها با خدا آسونه.
مردها از راه سخت باید بروند. راه میان بری بود که زن ها آدرسش را داشتند
و یک راست می رفت نزدیک خدا.
شاید این آدرس را هم همراه سلاح قدیمی مان گم کردیم.
به هر حال، ما الان اینجاییم و داریم از خوشبختی خفه می شویم.
رئیس شرکت به مان بن فروشگاه سپه داده و ما خیلی احساس شخصیت می کنیم.
ده تا نایلون پر از روغن و شامپو و وایتکس و شیشه شور و کنسرو و رب و ماکارونی خریده ایم
و داریم به زحمت نایلون ها را می بریم و با بقیة همکارهایشرکت که آن ها هم بن داشته اند
و خوشبختی، داریم غیبت رئیس کارگزینی را می کنیم و ادای منشی قسمت بایگانی را درمی آوریم
و بلندبلند می خندیم و بارهایمان را می کشیم سمت خانه.
چقدر مادربزرگ بدبخت بود که در آن خانه می شست و می پخت.
حیف که زنده نماند ببیند ما به چه آزادی شیرینی دست یافتیم. ما چقدر رشد کردیم.
افتخارآمیز است که ما الان، هم راننده اتوبوس هستیم هم ترشی می اندازیم.
مهندس معدن هستیم و مربای انجیرمان هم حرف ندارد.
هورا ما هر روز تواناتر می شویم. مردها مهارت جمع بستن ما را خیلی تجلیل می کنند.
ما می توانیم همه کار را با همه کار انجام دهیم.
وقتی مردها به زحمت بلدند تعادل خودشان را ایستاده توی اتوبوس حفظ کنند،
ما با یک دست دست بچه را می گیریم با دست دیگر خریدها را، گوشی موبایل بین گردن و شانه،
کارهای اداره را راست و ریس می کنیم. افتخارآمیز است.
دستاورد بزرگی است این که مثل هم شده ایم. فقط معلوم نیست به چه دلیل گنگی،
یکی مان شب توی رختخواب راحت می خوابد و آن یکی مدام غلت می زند،
چون دست و پاهایش درد می کنند. چون صورت اشک آلود بچه ای می آید پیش چشمش.
بچه تا ساعت پنج مانده توی مهد کودک… همه رفته اند،
سرایدار مجبور شده بعد از رفتن مربی ها او را ببرد پیش بچه های خودش.
نیمة گمشده شب ها خواب ندارد. می افتد به جان زن. مرد اما راحت است،خودش است.
نیمة دیگری ندارد. زن گیج و خسته تا صبح بین کسی که شده و کسی که بود، دست و پا می زند..
مادربزرگ سنت زده و عقب افتادة من کجا می توانست شکوه این پیروزی مدرن را درک کند؟
ما به همة حق و حقوقمان رسیده ایم.
هیچ مردی به بهشت نمی رود اگر من زن باشم.....
این زندگی من است: هر روز صبح دو ساندویچ درست می کنم : یکی از جنس نان و کالباس....دیگری از جنس خودم! هر روز صبح برای بیرون رفتن از منزل....به دقت خودم را در انواع مختلف پارچه ها می پیچم... مهم نیست چه فصلی از سال باشد...من همیشه ساندویچ از خودم درست می کنم!!!..و البته برای حسن ختام... پارچه ای بر سرم می اندازم و آنرا به دور حلقم گره می زنم .... و تمام روز ...مراقبم که از سرم نیافتد!!! تمام روز ...پارچه بر سر....و مراقب...... پس ار اینکه این ساندویچ عظیم مهیا شد....از خانه بیرون می زنم....آه چه عالی...یک روز دلپذیر بهاریست!!! هوا مطبوع است و باد ملایمی می وزد ....جان می دهد برای اینکه در گیسوانت بپیچد و گردنت را نوازش کند! اما من...در حالیکه مراقبم که نگاهم به نگاه هیچ نامحرمی تلاقی نکند!!!!!!!...گربه ماده ای را می بینم ....که خرامان گردن افراشته و به نوازش باد تن داده!!! و حسرت می خورم که ای کاش زن نبودم اما گربه بودم ..... وقتی سوار تاکسی می شوم و به دقت کیفم را بین خودم و برادر بغل دستی حایل می کنم تا مبادا برادر مهربان دینی از گرمای تنم به هوس بیافتد و خدای نا کرده سر و کارش به جهنم بکشد....راننده رادیو را روشن می کند ....گوش می دهم که چگونه فرمانده ناجا یا هرجا! در خصوص برنامه مدون و منظم و جدی مبارزه با بدحجابی سخن می گوید....به یاد می آورم که چند سال پیش می گفتند طالبان ریش مردان را در قیف می کند و اگر ریششان به حدی نباشد که از قیف بیرون بزند....مجازاتشان می کند!!! نا خداگاه تصور می کنم که در ایران نیز زنان را در قیف کنند تا بلکه طول مانتو و شلوار بانوی فهیم ایرانی محک زده شود!!!!از این تصور خنده ام می گیرد....!!البته.....چه فرقی می کند...به هر حال آزادی را متری اهدا(!) می کنند! رادیو هنوز در گیر حجاب است! پس از پخش گزارشی از بدحجابانی که در یک تجمع خواستار بر خورد با بدحجابی شده اند(جل الخالق!!!)گوینده بار دیگر سوال برنامه را تکرار می کند: " برامون بگید که برای مبارزه با بدحجابی باید چی کار کرد؟...." و من می اندیشم : ساده ترین راه برای مبارزه با بدحجابی برداشتن حجاب است!... یک آن به قدری این جواب به نظرم واضح می رسد که خنده ام می گیرد: به راستی اگر حجاب اجباری نبود ...هیچ بدحجابی هم باقی نمی ماند!!!!!!به همین سادگی...به همین خوشمزگی!!! از پنجره به بیرون زل می زنم....پسری لاغر اندام با شلواری که به فوت بند است و موهایی که عرش را سیر می کند ...بر و بر زاغ سیاه دختری را چوب می زند که با مانتوی کوتاه و چسبان و شلواری کوتاه ...هنگام راه رفتن ...تمام اندام چاقش از چپ به راست و از راست به چپ نوسان می کند! ......کمی آنطرفتر زن محجبه ای بدون اینکه نگاهی را ...به جز نگاه من.. به دنبال بکشد از عرض خیابان میگذرد... و من تجسم می کنم...که در زیر این چادر احتمالا اندامی مشابه اندام دخترکِ مانتو چسبان در نوسان است!!!! نیازی نیست که ببینم تا بدانم در زیر آن چادر سیاه هم تمام عناصر جنسی زنانه احتمالا وجود دارد!!!!اگر کمی دیگر وقت بگذارم می توانم تمام بدن زن را آنگونه که می پسندم در ذهنم طراحی کنم!!!بدون حتی ...یک نگاه!!! (به این می گویند تجسم مردانه!!!!!) با پوزخند ...می اندیشم: بالاخره همه ی ما "آن زیر میرها" یک چیزهایی داریم!!!!احتمالا اگر سردار ناجا می توانست و رویش می شد.....تمام زنانگیمان را نیز از بین می برد ...تا مردها خیالشان راحت باشد...که از هیچ چیز، هیچ خبری نیست.....و همه به سلامت به بهشت برویم!!! چشمانم را می بندم و با تاسف به یاد نوشته ای می افتم که بر درب امامزاده ای نصب شده بود.....نوشته ای با این مضمون: ای زنان مومن! همانطور که گنجهایتان را از دستبرد دزدان پنهان می کنید... همانطور که خانه هایتان را با حصار از شر حشرات و حیوانات موذی در امان نگاه می دارید....با حفظ حجاب ، خود را نیز از گزند نگاه مردان نامحرم محفوظ بدارید! و من...با اندوهی دو چندان ....چشم باز می کنم و در خیابان به مردانی با غیرت می نگرم که دزد و موذی نامیده می شوند.....و هنوز می توانند بخندند!!!!!!! |
فرهنگ نامه ی دانشجویی...
اعتراض دانشجو : بایکوت
شماره دانشجویی : مدرک جرم
اعتراض برای کیفیت غذا : می خواهم زنده بمانم
روز پرداخت وام دانشجو : روز فرشته
دانشجوی اخراجی : مردی که به زانو در آمد
دانشجوی مشروطی : مردی که موش شد
آینده تحصیل کرده : دست فروش
کلاس های ساعت 12-2: خواب وبیدار
رئیس دانشگاه : مرد نامر
تصویب شهریه برای دانشجویان : تاراج
استاد راهنما : گمشده
به دنبال سرویس : دونده
آشپزهای سلف سرویس : هفت سامورائی
ازدواج دانشجوئی : عروسی خوبان
دانشجویی که تغییر رشته داده : بازنده
بوفه دانشگاه : غارتگران
سرویس دانشگاه : اتوبوسی بسوی مرگ
امید به بهبود اوضاع : توهم
غذای امروز : سلف self گردهمایی استادان : دسیسه
کتابخانه دانشگاه : خانه عنکبوتان
پاس کردن یک درس: یکبار برای همیشه
ژتون فروشی : آژانس شیشه ای
علت نیافتن بعضی از دانشجویان : رابطه پنهان
رئیس دانشکده : سناتور
التماس برای نمره : اشک کوسه
امور دانشجویان : سایه شوگان
سوار شدن به اتوبوس : یورش
نماینده کلاس : بهترین فرد بد
ترم آخر : بوی خوش زندگی
پایان نامه : زندگی دیگر هیچسالهای پیش از دانشگاه : آن روزهای خوش
دانشجوی تازه وارد : هالوی خوش شانس
ثبت نام ترم جدید : ده فرمان
دانشجویان ساکن خوابگاه : جنگجویان کوهستان
خوابگاه شهرک : اینجا آخر دنیاست
دانشجوی پزشکی : به خاطر یک مشت دلار
دانشجوی اد بیات : نان و شعر
وام تحصیلی : جهیزیه رباب
خوابگاه دا نشگاه : خانه کوچک
خانواده دانشجویان : بینوایان
دانشگاه آزاد : جیب برها به بهشت نمی روند
دانشجوی مدل رپی : الو، الو، من جوجوام
دانشجوی فوق لیسانس : قهرمان قهرمانان
انتخاب درس افتاده : زخم کهنه
اساتید دانشگاه : یک گروه خشن
اولین امتحان : اولین خون
شب امتحان : امشب اشکی میریزد
مراقبین امتحان : سایه عقاب
شاگرد اول کلاس : مردی که زیاد می دانست
تقلب : عملیات سری
تدریس در دانشگاه : تجارت
روز دریافت کارنامه : روز واقعه
تعطیلات بین ترمی : روزهای خوب زندگی
دانشجوی فارغ التحصیل : دیوانه از قفس پرید
مسئول خوابگاه : کاراگاه گجت
انصراف دادن : فرار بسوی خوشبختی
ادامه تحصیل تا دکترا : دیدار در استانبول
وعده رئیس دانشگاه : بلوف
تصویه حساب : خط پایان
شیرینی گرفتن از فارغ تحصیل : ضربه آخر
عمر دانشجو : بر باد رفته